Spijsverteringsenzymen spelen een belangrijke rol bij het verteren van voedsel. Ons spijsverteringsstelsel breekt voeding af tot kleine deeltjes die de darmwand kunnen passeren en vervolgens de lichaamscellen voorzien van brandstof, bouwstoffen en hulpstoffen. Wanneer onze spijsvertering niet goed verloopt wordt voedsel niet goed genoeg verteerd. Hierdoor worden er minder nutriënten opgenomen door het lichaam. Onverteerde voedingsstoffen kunnen vervolgens ook leiden tot klachten als: een opgeblazen gevoel, obstipatie, buikpijn, gasvorming of diarree. Onze spijsverteringsenzymen spelen dus een belangrijke rol in het soepel laten verlopen van onze spijsvertering. Problemen met de aanmaak of de activiteit van deze spijsverteringsenzymen leidt daarom vaak tot maag-darmklachten.

De verschillende spijsverteringsenzymen

In ons lichaam bevinden zich verschillend spijsverteringsenzymen die allen een verschillende functie hebben. Samen zorgen ze ervoor dat ons spijsverteringsstelsel optimaal functioneert en we dus een gezonde lichaamsfunctie handhaven. Hier de verschillende spijsverteringsenzymen en hun functie op een rijtje.

1. Amylase

Dit enzym wordt geproduceerd in de speekselklieren en alvleesklier. De voornaamste taak van deze enzym is het proces beginnen van koolhydraatsplitsing door zetmeel en glycogeen af te breken tot maltose.

2. Pepsine

Pepsine wordt gevormd in onze maag en zorgt ervoor dat eiwitten afgebroken worden tot kleinere peptiden. Pepsine werkt het beste in een zure omgeving. Dit heeft te maken met de zuurgraad van onze maag.

3. Lipase

Lipasen, geproduceerd in de alvleesklier, helpen bij de afbraak van vetten of liptiden in de dunne darm. Ze zetten triglyceriden om in vetzuren en glycerol.

4. Trypsine en Chymotrypsine

Ook deze enzymen worden geproduceerd in de alvleesklier en breken langere peptiden af tot kortere peptiden en aminozuren.

5. Lactase, Sucrase en Maltase

Deze enzymen worden alle 3 geproduceerd in de dunne darm en helpen bij de afbraak van specifieke koolhydraten. Lactase splitst lactose (melksuiker), sucrase splitst sucrose (tafelsuiker) en maltase splitst maltose.

6. Nucleasen

Nucleasen breken nucleïnezuren af in nucleotiden. Ze zijn vooral actief bij de afbraak van DNA en RNA.

Tekorten

Bij een tekort aan spijsverteringsenzymen kunnen spijsverteringsklachten ontstaan zoals buikpijn, vermoeidheid, stoelgangproblemen, een opgeblazen gevoel en andere specifieke klachten. Deze tekort aan enzymen kan komen door eenzijdige voeding of door onderliggende aandoeningen zoals exocriene pancreasinsufficiëntie, diabetes, taaislijmvliesziekte en voedselintolerantie en -allergieën (zoals PDS, gevoeligheid voor gluten en lactose-intolerantie).

De invloed van de zuurgraad van de maag

De zuurgraad van onze maag en dunne darm, speelt een cruciale rol bij de activatie en werking van spijsverteringsenzymen. De juiste pH-waarden zijn van vitaal belang voor de efficiënte afbraak van voedingsstoffen en de absorptie ervan in het lichaam.

Maag

Onze maag heeft een zure omgeving, met een pH-waarde die varieert tussen 1,5 en 3,5. Deze zure omgeving is voornamelijk te danken aan het aanwezige zoutzuur. Dit zuur in onze maag is essentieel voor de activering van pepsinogeen tot pepsine, dat op zijn beurt eiwitten kan afbreken in kortere ketens van aminozuren. Dit is belangrijk voor het lichaam, om de eiwitten goed op te kunnen nemen. Daarnaast helpt de zure omgeving bij het doden van potentieel schadelijke bacteriën en het bieden van een optimale omgeving voor de werking van maagenzymen.

Dunne darm

In tegenstelling tot de maag is de dunne darm wat minder zuur. De pH-waarde in de dunne darm varieert in verschillende delen van de dunne darm, maar is in het algemeen tussen de 7,0 en 8,5. Een hoger getal betekent dus dat de zuurgraad lager ligt. De dunne darm is natuurlijk met een reden minder zuur:

• Het zure chymus (gemende voedselbrij) uit de maag wordt zo geneutraliseerd, waardoor de optimale omgeving wordt gecreëerd voor de werking van pancreasenzymen.
• Pancreasenzymen, zoals amylase, lipase en proteasen, zijn optimaal actief bij een lagere pH (alkalisch pH). Deze enzymen worden afgegeven door de alvleesklier in de dunne darm, waar ze helpen bij de verdere afbraak van koolhydraten, vetten en eiwitten.

Behandeling voor spijsverteringsenzymen tekort

Wanneer onze spijsvertering niet optimaal werkt kan dit dus te maken hebben met een tekort aan spijsverteringsenzymen. Door een gezondheidscheck te doen kun je er bijvoorbeeld achter komen of dit in jouw situatie het geval is. Of ga eens in gesprek met een specialist, zoals bijvoorbeeld een orthomoleculair therapeut. Zo’n specialist weet precies hoe ze jouw situatie aan moeten pakken en hebben de kennis om de oorzaak van jouw klachten te achterhalen. Misschien heb je een persoonlijk supplementen plan nodig of heeft je lichaam meer baat bij darm therapie.

Wil je eens sparren over jouw darmproblemen met een orthomoleculair therapeut? Plan dan geheel vrijblijvend een kennismakingsgesprek in.